Sokrates‘in ölümünden sonra, onun görüşünü işlemek, geliştirmek ve yaygınlaştırmak isteyen öğrencileri değişik okullar kurdular. Bunlardan biri de Anthistenes (M.Ö. 444-368) tarafından kurulan Kynism okulu olup ismini okulun öğretisine uygun yaşayanların toplum içindeki durumları nedeniyle Kynos sözcüğünden türetilen Kynik (köpek gibi-köpeksi) sözcüğünden alır. "Kinikler için yaşamanın anlamı insanın tam bağımsızlığıdır. İnsanın tutkulardan, boş kuruntulardan, günübirlik duygulanımlardan, gereksinmelerden kendini kurtardıkça daha fazla erdemli olacağına inanmışlardır." Bu yolda (erdeme ulaşmada) insanın en büyük dayanağının bilgi olduğunu savunmuşlar ve bilgi olmadan erdemin olanaksız olduğunu ileri sürmüşlerdir.
Kinikler, bu bireyci tutumları yanında mutluluğu da önemsemişlerdir. Onlara göre mutluluk; haz alınan şeylere ulaşmadan kaynaklanan bir mutluluk değildir. Kinikler, Hedonistlerin savunduğu ve temel ilke olarak aldıkları hazdan uzak durmayı tercih etmişlerdir. Nitekim Kinik Okulu’nun kurucusu Anthisthenes: “Hazdan korkarım. Bu öyle bir korku ki, deli olmaktan duyulacak korkuyu bile bastırır” demiştir. Kiniklere göre toplumun onlarla ilgili yargıları önemsizdir. Onları mutlu kılacak olan bilgi ve erdemdir. Gerçek mutluluk için başka yol yoktur. Kötülük ne amaçla olursa olsun insana mutluluk veremez. Kötülük gibi insanı oyalayan, mutluluk verecekmiş gibi kendine çeken; güzellik, zenginlik, ün, onur gibi şeylerden de kaçınmak gerekir. Çünkü bunlar ne bilgiyle, ne erdemle ne de mutlulukla bağdaşırlar. Tersine insanı bağımlı kılarlar. İnsanın bunlara aldırış etmemesi gerekir. Kiniklere göre insan mutluluğunun kaçınılmaz bir yanı da özgürlüktür. Özgürlük ise insanın kendisine egemen olması ve iç varlığının bağımsızlığı demektir. İnsan birtakım şeylere ne kadar kayıtsız kalır, ne kadar az gereksinme duyar ise o kadar özgür olacaktır. (Kaynak: www.nkfu.com/kynik-felsefesi-kynizm-nedir/)
Kinizmin tutarlı uygulayıcısı olarak fıçıda yaşayan Sinoplu Diyojen (M.Ö 412-323)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder